Wat iedereen al rond de jaarwisseling wist, nl. dat we een economische crisis ingaan die minstens even ingrijpend wordt als die in de jaren dertig van de vorige eeuw, is nu eindelijk ook door het kabinet erkend. Nu moet er ACTIE genomen worden.

En nu moet er weer drie weken hard worden nagedacht over “oplossingen”. Het past in de stijl van dit kabinet: na hun aantreden werd er eerst 100 dagen de tijd genomen om in het land rond te kijken. Wat natuurlijk allang eerder gedaan had moeten worden, verloren tijd dus.

Bedrijgingen

De grootste bedreiging in de jaren dertig waren de opkomende fascistische regimes. Zij konden garen spinnen bij de crisis. Deze bedreiging werd genegeerd, Churchill was een roepende in de woestijn, en daardoor konden Duitsland, Japan en Italië de halve wereld veroveren. De tweede wereldoorlog werd gewonnen ten koste van tientallen miljoenen doden en enorme verwoestingen. Maar de schade kon worden hersteld.

De grootste bedreiging in de huidige tijd is de klimaatcrisis met zijn gevolgen (energiecrisis, watercrisis, voedselcrisis, verdwijning van biodiversiteit, enz.). Als de politieke leiders net als in de jaren dertig alleen nog maar oog hebben voor de korte termijn (oplossing van de economische crisis) en Al Gore een roepende in de woestijn blijft, zal de bedreiging realiteit worden. De woestijn zal oprukken tot Brussel, en uiteindelijk zullen de meeste Nederlanders worden verdreven uit hun land omdat de dijken zullen bezwijken. De aarde, die nu kreunend en krakend 6 miljard mensen in leven houdt, zal dan misschien nog maar 3 miljard mensen kunnen voeden. Wat er met de 3 miljard overtollige mensen gebeurt laat zich raden. Als de klimaatcrisis werkelijk toeslaat, als de gemiddelde temperatuur op aarde stijgt met 5 graden Celcius of meer, dan is de schade onherstelbaar. De mensheid heeft dan van de mooiste planeet uit het zonnestelsel, misschien wel de mooiste planeet uit de melkweg, een treurig Paaseiland gemaakt.

Weinig actie uit politiek Den Haag

Het optreden van de Nederlandse politici en commentatoren stemt mij diep treurig. Op Buitenhof, zondag 15 februari, debatteerden drie oppositieleiders over de economische crisis. Op een korte opmerking van SP-leider Agnes Kant na kwam de noodzaak om te investeren in duurzame energie niet ter sprake. In de presentatie van Balkenende en Bos dinsdag over de onthutsende cijfers van het Centraal Plan Bureau ontbrak iedere verwijzing naar investeringen in een duurzamere economie. De enige verwijzing naar de toekomst gaat over AOW en begrenzing van de staatsschuld. Terwijl de werkelijke problemen gaan over het naakte voortbestaan van de menselijke beschaving, en de Nederlanders in het bijzonder. Maar deze problemen zijn te heftig, dus praten we er niet over, zie het citaat bovenaan. De psychologie kent dit gedrag maar al te goed onder naam van Cognitieve Dissonantie. De politici slaan hun o zo voorspelbare piketpaaltjes, en stoeien voort in de Kindergarten van de zinkende Titanic.

Als betrokken burger eis ik van de politieke leiders dat zij zich gedragen als staatslieden, en niet als kleuters. Ik eis van de media dat zij aandacht geven aan de werkelijke problemen in plaats van aan relletjes zoals het opkloppen van de jeugdzonden van het uiterst bekwame kamerlid Wijnand Duyvendak. Ik eis van de universiteiten dat zij oplossingen ontwikkelen op basis van de ideeën van Green New Deal. Ik eis van de milieubeweging dat zij gaat samenwerken, en nieuwe, effectievere taktieken toepast om het volk en de machthebbers te doordringen van de waarheid.

De gezamenlijke oplossing van klimaatcrisis en economisch crisis vereist een onorthodoxe, revolutionaire aanpak

In een crisissituatie geldt het adagium: Nood Breekt Wet. Regelingen die vroeger vanzelfssprekend waren hoeven het nu niet meer te zijn. De spelregels gaan veranderen en er zal nieuwe wetgeving komen. Als de huidige wetten en regelingen heilig zijn weten we bij voorbaat dat er niets wordt opgelost. Als de huidige vervuilende ondernemingen hun overwegende invloed op het regeringsbeleid blijven houden kunnen we het wel vergeten. Dan gaan we door met de bouw van afgodsbeelden, net als op Paaseilend.

De meest gehoorde drogredeneringen

a. De koopkracht stijgt, hoera! Meer consumptie is goed voor de economie.

Wat een gotspee! Voor alle mensen die komende tijd werkloos worden geldt dit bepaald niet. Meer privé consumptie werkt vervuiling in de hand, leve de energieverspilling en het verbruik aan grondstoffen!

b. De Nederlandse economie is zo klein dat een Keynes-aanpak zinloos is.

Dit argument geldt niet bij een Europese aanpak. Als zesde economie van de Europese Unie dient Nederland in het Europees overleg krachtig aan te dringen op een Green New Deal aanpak in Europa naar het voorbeeld van Obama

c. Investeringen in (duurzame) infrastructuur komen door de trage vergunningenprocedures te laat om de economische crisis op te lossen

Kapitaalgoederen zoals windturbines en zonnespiegels zullen met zekerheid worden geplaatst in de Noordzee, in Spanje en Noord-Afrika, en kunnen dus nu reeds besteld en vervaardigd worden. Bovendien kunnen in het kader van crisiswetgeving vergunningprocedures flink versneld worden, NIMBY argumenten tegen windturbines zijn niet meer van deze tijd.

d. Nieuwe Nederlandse Kolencentrales zijn goed omdat ze oude, viezere kolencentrales vervangen

Het is absoluut noodzakelijk om kolencentrales binnen enkele decennia wereldwijd uit te faseren. Nieuwbouw is dus altijd uit den boze.Als er in Nederland extra centraal opgewekte continue capaciteit nodig is moeten we dat met gas doen. Het gas importeren we uit Algerije, waar in het kader van het Plan Solaire van de Mediterrane Unie op grote schaal zonnespiegelcentrales worden gebouwd.

De 11MW zonnetoren in Sevilla (PS10 project van SOLUCAR)

Het zonlicht van alle spiegels wordt gebundeld op de zonnetoren

e. Dat banken nauwelijks meer leningen verstrekken voor investeringen door het bedrijfsleven is een logische consequentie van het verwijt aan hun dat ze tot voor kort veel te scheutig zijn geweest met leningen aan insolvabele partijen (hypotheken aan arme mensen).

Het beschouwen van banken als ondernemingen die aandeelhouderswaarde moeten maximaliseren heeft tot de huidige economische crisis geleid, en voortzetting van dit foute idee zal de crisis nog heviger maken. Er moet een bankwet komen waarin eisen worden gesteld aan door banken verleende credieten, zowel quantitatief als kwalitatief (verplicht percentage voor duurzame credieten aan bv. windparken en CSP-centrales, naar analogie van de quotaregeling voor duurzaam opgewekte elektriciteit zoals in sommige landen bestaat)

Wat vind je hier zelf van? Geef je mening.

Met zonnige groet,

Evert van Voorthuysen
Dr.E.H.du Marchie van Voorthuysen,
Directeur van de Stichting ter bevordering van Grootschalige
Exploitatie van Zonne-ENergie (GEZEN)
www.zonisdetoekomst.nl