Recent werd mij door de eigenaar van deze CityEl zeer vriendelijk de mogelijkheid geboden een een stukje te rijden in zijn voertuig. De CityEl is een elektrisch éénpersoonsvoertuig voor relatief lage snelheden. De meeste gebruikers zetten hem in voor dagelijks woonwerkverkeer en andere ritten waarvoor maar één persoon over een relatief korte afstand verplaatst hoeft te worden. De CityEl heeft een 4kW elektromotor waarmee onbegrensd een snelheid van 63km/u gehaald kan worden.

Dit verslag is oorspronkelijk gepost op 24 februari 2008 op mijn eigen website www.solarwebsite.nl.

Geschiedenis

De CityEl begon zijn leven in Denemarken, waar hij van 1987 tot 1991 geproduceerd werd onder de naam MiniEl. Helaas was dat kennelijk niet vol te houden en het bedrijf ging failliet. Een Duitse investeerder kocht het op en verplaatste de productie naar Aub, in Duitsland. In totaal zouden er op dit moment ongeveer 10.000 CityEl’s geproduceerd zijn, in diverse uitvoeringen. In die tijd is het ontwerp vrijwel ongewijzigd gebleven, dat betekent ook dat onderdelen bijna altijd uitwisselbaar zijn tussen oude en nieuwe modellen.

Het voertuig

De CityEl is een elektrisch éénpersoonsvoertuig voor relatief lage snelheden. De meeste gebruikers zetten hem in voor dagelijks woonwerkverkeer en andere ritten waarvoor maar één persoon over een relatief korte afstand verplaatst hoeft te worden. De CityEl heeft een 4kW elektromotor waarmee onbegrensd een snelheid van 63km/u gehaald kan worden. De gebruiker heeft de keus om de CityEl als automobiel te laten uitvoeren, of als bromfiets. In het eerste geval moet de chauffeur een rijbewijs-B hebben, en het voertuig moet op de rijbaan tussen de andere auto’s. Hij zou zelfs op de snelweg mogen, maar dat wordt afgeraden (…). Als de CityEl als bromfiets wordt geregistreerd wordt hij begrensd op 45km/u en moet hij in de stad op de rijbaan, maar buiten de bebouwde kom op het fietspad. De actieradius is afhankelijk van de uitvoering van het voertuig, van de gebruikte rijstijl en andere omstandigheden (aanwezigheid van heuvels, temperatuur, e.d.).

Proefrit

Nadat ik al eens met diverse electrische scooters, een Twike, een Aerorider en een plug-in Prius gereden had kon een CityEl natuurlijk niet in mijn ‘collectie’ ontbreken. Marco van Popering was zo vriendelijk mij een proefrit in zijn CityEl aan te bieden. Hier hebben we al in augustus 2007 over gesproken, maar eerst door technische problemen met de CityEl en later door mijn eigen verhuizing kwam het er maar niet van. Afgelopen weekend hebben we eindelijk de knoop door kunnen hakken!

Mijn eerste indruk toen ik de CityEl in het echt zag was ‘hij is groter dan ik dacht’. Op foto’s en filmpjes komt hij kleiner over dan hij in werkelijkheid is. Bij het openen van de kap viel me gelijk op hoe dik de wanden van het voertuig zijn, dit geeft een indruk van stevigheid en veiligheid. De wanden zijn een sandwich van kunststof met daartussen hardschuim. Dit kan bij een ongeval veel energie opnemen.

*De CityEl met geopende kap *

Het uiterlijk van een voertuig is altijd een kwestie van smaak. Zoals gezegd is het ontwerp in 20 jaar tijd niet gewijzigd, en dat is de CityEl aan te zien. Toch vind ik hem een guitig neusje hebben en daarbij zijn de prestaties natuurlijk veel belangrijker dan het uiterlijk. Deze Cityel is een iets luxere versie, en aan de buitenkant uit zich dat in een meegspoten grille en rolbeugel.

Het ‘guitig’ neusje van de CityEl

Het instappen en gaan zitten is vergelijkbaar als bij de Twike; ook hier deed het me denken aan het instappen in een zweefvliegtuig, hoewel de stoel een stuk rechter op staat. De stoel is goed breed, geeft veel steun en zit eigenlijk gewoon lekker. Ik ben vrij lang maar de CityEl heeft ruim voldoende been- en hoofdruimte. Voordat ik ging rijden gaf Marco mij eerst een uitleg over hoe het allemaal werkt. Na het omdraaien van de contactsleutel is de CityEl ‘aan’, maar je hoort dan helemaal niets. Met een schakelaar rechts op het dasboard wordt de CityEl in zijn vooruit gezet, en na het ontgrendelen van de handrem komt hij met een lichte druk op het ‘gas’pedaal (daar moet een ander woord voor komen!) van zijn plek. Als je een autorijbewijs hebt zijn de handelingen zó inuïtief, het was bijna een eng gevoel hoe snel alles wende. Ook alle overige handelingen, richting aangeven, in de spiegels kijken e.d. voelen heel natuurlijk aan. Na een paar blokjes om de thuisbasis van de CityEl vertrok ik de omliggende polders in. Gelukkig waren het allemaal vriendelijke 60km-weggetjes met heel weinig autoverkeer, dus ruimte en gelegenheid genoeg om de CityEl aan de tand te voelen.

Het uitzicht naar voren is prima, de vooruit loopt behoorlijk schuin af maar dat hindert het uitzicht niet. Het uitzicht naar opzij is door de vinyl ramen iets minder goed. Bij het mooie zonnige winterweer van het afgelopen weekend was dat geen enkel probleem. Ik kan me echter voorstellen dat je in het donker, bij regen etc., heel goed uit moet kijken voor onverlichte verkeersdeelnemers. Ook het zicht naar achteren in de beide achteruitkijkspiegels lijdt enigszins onder de vertekening door de vinyl ramen, en daarbij trillen de spiegels op volle snelheid behoorlijk. Maar ook hiervoor geldt dat het bij goed weer niet onveilig is, en waarschijnlijk is het ook wennen. Omdat het lekker zonnig was heb ik de zijramen opgerold en dan is het uitzicht rondom magnifiek. Bij warmer weer kan het dak er ook nog af en rijd je compleet cabrio. Dat moet heerlijk zijn!

De CityEl met een opgerold raam

Zoals gezegd is bediening uiterst conventioneel. Deze CityEl is een wat luxere uitvoering met o.a. een sportstuur. De CityEl stuurt lekker direct, je merkt dat je met een korte as direct met het voorwiel verbonden bent, speling is er niet. Bij stilstand en lage snelheden gaat het sturen iets zwaarder maar door het lage gewicht van het voertuig is het zeker niet vervelend. Gas en rem zijn vanzelfsprekend. De rem is onbekrachtigd, dat was in het begin even wennen, maar ook weer door het lage gewicht is het geen probleem en in geval van nood kan er hard geremd worden. Ook de richtingaanwijzers en andere verlichting kunnen door iedereen met rij-ervaring – bij wijze van spreken – met de ogen dicht bediend worden. Het dashboard is eenvoudig maar duidelijk. De grote snelheidsmeter domineert het midden van het dashboard. De meter heeft geen wijzer maar een rond rijtje LEDjes geeft de snelheid aan. Dit is eenvoudig en duidelijk, duidelijker dan het centraal geplaatst ‘dashboardje’ van de Twike. Bij het felle zonlicht was het prima af te lezen, ik verwacht dat dat ook in het donker het geval zal zijn. Een tweede meter kan naar keuze de laadtoestand van de accu’s weergeven, of het huidige energieverbruik. De eerste stand is nuttig om te zien of een stopkontakt opgezocht moet worden, de tweede stand geeft je de mogelijkheid zo zuinig mogelijk te rijden.

De ‘cockpit’ van de CityEl

De acceleratie is zoals bij alle elektrische voertuigen goed, vooral in het lage snelheidsgebied. Je merkt dat je direct het volledige koppel hebt en dat blijft zo door het hele snelheidsbereik. Alleen tegen de topsnelheid van 45-50km/u (ik klokte hem met de GPS op 51km/u) aan begin je te merken dat de luchtweerstand een grotere rol gaat spelen en neemt de versnelling wat af. Zeker in de stad kan de CityEl prima meekomen met het overige verkeer. Het gaspedaal is goed te doseren, en dat is een positief verschil met de Twike. De Twike heeft maar twee standen ‘gas’ en hoewel het rijden prima ging vind ik een gaspedaal met een onbeperkt aantal standen toch lekkerder.

Veel mensen denken bij het zien van een driewieler direct “oei, valt dat niet om in een scherpe bocht?” – en ik was daarop geen uitzondering. De Twike verraste me daarmee al in positieve zin, daarmee maakte ik min of meer onvrijwillig een bocht met wat te hoge snelheid maar ik kon geen neiging tot kantelen waarnemen (wel slingeren bij het harde remmen, maar dat zal door mijn onervarenheid komen). Ook de CityEl voelt solide aan op de weg, in het begin durfde ik de bochten niet zo hard te nemen omdat ik voorzichtig was. Maar naarmate ik meer gevoel voor het voertuig kreeg werd ik wat dapperder en toen bleek dat ook bij de CityEl kantelen totaal niet aan de orde is. Dat komt o.a. door de relatief lage snelheid maar ook omdat het zwaartepunt erg laag ligt. Zowel de bestuurder als de accu’s bevinden zich laag in het voertuig en dat zorgt voor een uitstekende stabiliteit.

De CityEl is erg hard afgeveerd. De banden staan op 3,5 bar en dat is erg veel. Een normale autoband staat op zo’n 2-2,5 bar. Door de hoge druk voel je elke oneffenheid in het wegdek. Afhankelijk van wat iemand gewend is zullen sommige mensen het oncomfortabel vinden, terwijl andere mensen het juist fijn vinden goed te kunnen voelen wat een voertuig ‘doet’. Ik had er geen problemen mee, het Nederlandse wegdek is over het algemeen goed en de vering is nu ook weer niet zo hard dat je nierschade op zult lopen 🙂 Door deze harde banden is de rolweerstand erg laag. Als je het gas loslaat rolt hij heel lang door voordat de snelheid afneemt.

De CityEl is een overdekte bromfiets en dat betekent dus dat hij binnen de bebouwde kom op de rijbaan tussen de auto’s moet, en buiten de bebouwde kom op het fietspad moet. Het grote voordeel daarvan is dat je op drukke routes langs de files rijdt. Zo rijdt Marco elke dag met CityEl heen en weer naar zijn werk, en volgens hem is zijn reistijd nu elke dag gemiddeld even lang. Toen hij dezelfde route met de auto aflegde zat in zijn reistijd veel meer variatie door files, gekantelde vrachtwagens, e.d.

De actieradius van dit type CityEl is maximaal 90km bij een zuinige rijstijl, en dat lijkt me voor een dergelijk voertuig ook ruim voldoende. Om hem helemaal leeg te rijden ben je dan minimaal twee uur bezig. Marco rijdt twee keer per dag 18km en dat ligt dus ruim binnen het bereik van één laadbeurt. ’s Winters neemt door kou de capaciteit van de accu’s wat af (hoewel dat effect beperkt wordt door accuisolatie en -verwarming) waardoor hij voor de zekerheid op zijn werk oplaadt.

De CityEl schuin van voren

Techniek

Technisch is de CityEl eenvoudig en tegelijk ook complex. Eenvoudig omdat complexe zaken als versnellingsbak, katalysator, climate control, e.d. ontbreken, en complex omdat bijna alle functies elektrisch of elektronisch aangestuurd zijn. Ook is soms merkbaar dat de CityEl als handgebouwd voertuig niet zo geraffineerd in elkaar is gezet als een massaproductievoertuig zoals een normale auto. Dat heeft als voordeel dat je vrij veel zelf kunt doen aan het voertuig, maar heeft als nadeel dat je vrij zelf moet doen aan het voertuig. Zo zie je op de website van Marco dat de CityEl in de eerste periode na de aanschaf vrij veel onderhoud nodig had, hopelijk vermindert dat nog.

Specificaties

Maten l x b x h	274 x 106 x 126 cm
Gewicht	290 kg (afhankelijk van o.a. accu) leeg, max. 400 kg beladen
Topsnelheid	63 km/u (afhankelijk van uitvoering en typegoedkeuring), deze CityEl 45km/u
Motor	4 kW>
Energieverbruik	3-6 kWh per 100 km
Accu’s	4 x 12V 75Ah loodaccu’s in serie
Actieradius	40-90 km (afhankelijk van de uitvoering)

Foto’s en filmpje

Excuus voor de enigszins vreemde kleur van de foto’s, ik had mijn camera op een verkeerde witbalans staan en ik krijg het niet geheel gecorrigeerd.

Een filmpje van de CityEl bij het optrekken van 0 tot ± 50 km/u

Het knipperen van de dashboardverlichting is een illusie die wordt veroorzaakt doordat de opnamefrequentie van de camera interfereert met de verversingsfrequentie van de verlichting. In het echt zie je daar helemaal niets van.

Conclusie

Ik vind de CityEl een leuk voertuig! Ik heb er met heel veel plezier in gereden. Hij is pittig genoeg om goed mee te komen met het overige (stads)verkeer én om met plezier mee te rijden. Zoals Citycom ook aangeeft is de CityEl een voertuig wat precies past tussen scooter en auto; kleiner en langzamer dan een auto, maar veiliger en comfortabeler dan een scooter. Voor de manier waarop Marco rijdt is hij perfect: hij rijdt dagelijks een route die ruim binnen de actieradius van de CityEl ligt én waarop het altijd erg druk is. Met de auto is de reistijd lang en erger nog: enorm variabel. Met de CityEl is hij korter, en ook elke dag even lang.

De CityEl past precies tussen een scooter en een auto

Het comfort is, zoals hierboven beschreven, wat minder dan in een luxe auto. Door de harde vering en het ontbreken van een verwarming is het ook enigszins spartaans. Maar vergeleken met een scooter of een fiets rijd Marco elke dag prinsheerlijk naar zijn werk. Door de mogelijkheid het dak te verwijderen moet het ’s zomers helemaal lekker zijn.

Ook energetisch en financieel is het rijden met een CityEl aantrekkelijk. Door het lage energieverbruik zijn de ‘brandstofkosten’ laag, hoewel per km natuurlijk wel wat geld opzij gezet moet worden voor de accuvervanging. De aanschafprijs is niet mis, nieuw kun je een CityEl meenemen voor € 8.000-10.000, tweedehands varieert het enorm. Maar door de lage variabele kosten zal de totaalprijs per 100km flink lager uitkomen dan bij een auto. Merk op dat geen wegenbelasting betaald hoeft te worden, geen parkeergeld, natuurlijk wel verzekering maar die is flink lager dan bij een auto.

Echte nadelen van de CityEl zie ik niet echt, behalve het onderhoud. Zoals al eerder gezegd is de CityEl niet zo geraffineerd ontworpen als een massaproduct als een personenauto. Zoals te lezen op het weblog van Marco gaat er nog wel eens iets kapot en heeft de CityEl veel onderhoud nodig. Door de eenvoudige constructie is het meeste prima zelf te doen, maar daar is wel enige handigheid en durf voor nodig en je moet er zin en tijd voor hebben. Niet iedereen heeft dat. Verder is het natuurlijk een voertuig voor een heel specifiek doel: korte tot middellange ritten met één persoon. Wil je verder weg, of moet je vaak of altijd met meerdere personen weg, zal een CityEl niet voldoen.

Een opmerking over het verschil tussen een CityEl die als auto geregistreerd is en een CityEl die als bromfiets geregistreerd is: met de ‘auto-CityEl’ moet je op provinciale wegen (en – als je levensmoe bent – op de snelwegen) tussen de de auto’s rijden. Dat lijkt mij geen pretje en zelfs ronduit gevaarlijk. In een drukke spits zul je je niet populair maken als je met 63 km/u voortsukkelt, dat zal zeker leiden tot gevaarlijke inhaalacties. Praktisch gezien zit je met de auto-versie ‘opgesloten’ in de stad waar je woont. Daarmee is overigens niet gezegd dat de auto-versie waardeloos is; in een grote stad als Amsterdam of Rotterdam kan het zeer zeker nog goed bruikbaar zijn, hoewel parkeren problematisch kan zijn. De ‘bromfiets-CityEl’ rijdt dan wel iets langzamer, maar is in de praktijk voor regionaal verkeer een stuk bruikbaarder. Buiten de stad rijdt hij op het fietspad en zit dus de auto’s niet in de weg. In de stad is de snelheid hoog genoeg om geen gevaar te vormen tussen de auto’s, en buiten de stad is de snelheid laag genoeg om geen gevaar te vormen tussen de fietsers. Het lijkt er dus op dat, in elk geval in Nederland met ons goed ontwikkelde fietspadenstelsel, de bromfietsversie de meest praktische is, ook omdat deze overal geparkeerd mag worden.

Als laatste was net zoals bij de Twike zeer goed merkbaar dat je in een bijzonder voertuig rijdt. Ik reed door een vrij drukke winkelstraat en ik zag dat mensen hun nek bijna uit de kom draaien om te kunnen zien wat daar voorbij komt. Kinderen in auto’s klimmen op de hoedenplank, fietsers maken bijna ongelukken en je krijgt vaak onterecht voorrang van automobilisten omdat ze de CityEl goed willen bekijken. Ik dacht eerst ook nog dat Marco heel veel bekenden had omdat veel mensen naar mij – naar de CityEl eigenlijk – zwaaide, maar bij navraag bleek dat niet zo te zijn: de CityEl maakt kennelijk veel vrolijke en vriendelijke reacties los bij mensen. Marco trekt voor een bezoek aan de supermarkt altijd een minuut of tien extra uit omdat er altijd wel iemand op hem afstapt met een vraag om meer informatie. Het is dus duidelijk: ben je eenzaam; koop een elektrisch voertuig!

Meer informatie

Voor meer informatie over deze CityEl kun je naar de website van Marco surfen waar hij vertelt over zijn avonturen. Ook kun je op Bright.tv het filmpje zien wat recent online verscheen. De website van CityCom, de fabrikant van de CityEl. De Nederlandse importeur van de CityEl, Elektromobiel, levert de CityEl in zowel bromfiets- als autoversie.

Zie Overzicht elektrische personen auto’s voor meer interessante elektrische auto’s.