In oktober 2011 heb ik een elektrische driewieler aangeschaft, de Trikke ePon. Het is een grappig apparaat, een soort dubbele step met 2 achterwielen, 1 voorwiel en 1 fietsstuur. In het voorwiel zit de elektrische naafmotor, vermogen 350 Watt. De accu en regelelektronica zijn achter de stuurstang weggewerkt, de accu kan je loshalen en met bijgeleverde speciale lader opladen uit het stopcontact. Op de achterwielen zijn twee schijfremmetjes gemonteerd die door een enkele hendel rechts op het stuur bediend worden, waar ook de power-regelaar (conform brommergasgreep) zich bevind.

Staand je verplaatsen

Je kan niet op de driewieler zitten, je staat op twee steps, vlak voor beide achterwielen. Die steps gaan over in buizen die met scharnieren aan de stuurkolom verbonden zijn. Eigenlijk stamt het ontwerp van de niet elektrische Trikke Sport, bedoeld als fitness apparaat waarbij je jezelf verplaatst. Dat gaat door het hele stuur telkens naar een zijkant te duwen, en je af te zetten tegen de step die zo in de buitenbocht komt. Dan het stuur terugtrekken en de andere kant opduwen, waarbij je je met de andere step afzet. En zo heen en weer, het resulteert in een slingerende gang om de lijn van je route. Voor die slingerbeweging heb je al gauw de volle breedte van een fietspad nodig.

Actieradius

De importeur (www.trikke.nl zie ook voor afbeeldingen) geeft aan dat je 40 km op 1 acculading (ik heb ongeveer 0,75 kWh gemeten, in 4 – 5 uur laden) ver komt. In mijn ervaring kom je er 20 – 23 km ver mee. Tenminste, als je niet mee helpt. Je kan meehelpen met de eerder beschreven slingerbeweging. Zelf leek het mij ideaal om mij te verplaatsen en ondertussen aan mijn conditie te werken. Maar door het slingeren is dat lang niet overal toepasbaar. Vooral doordat je met muziek op, achterop komend gemotoriseerd verkeer nauwelijks hoort. Voor niet gemotoriseerden hoef je niet te vrezen, met de 25-30 km/u ben je sneller dan het overgrote merendeel. Een achteruitkijkspiegel zou hier kunnen helpen (niet geprobeerd). Maar die moet je dan wel steeds in de gaten houden, en rekening houden met het beeld dat dan natuurlijk met de slingerbeweging heen en weer gaat.

Portabiliteit

Een andere eigenschap van het apparaat is dat je de beide poten (achterwielen met steps en buizen) makkelijk kan opklappen. Ze komen dan langszij de stuurstang, en de ePon past dan zelfs ruim in een Smart Fortwo als je de bijrijderstoel neerklapt. Vanwege deze reden heb ik destijds de ePon aangeschaft, en niet, bijvoorbeeld, de veel loggere Segway. De ePon is vrij licht van gewicht, in totaal 20,5 kg, waarvan de accu, die makkelijk apart kan (4 kg). Je kan de ePon ook opgeklapt staand meenemen in de trein (1,45 x 0,7 x 0,35 m, boven breedst met stuur en achterwielen, beneden toelopend in voorwiel). Maar je zult het voorwiel van je af goed in een hoek moeten klemmen omdat ie anders op dat voorwiel wegrolt. Het blijft dus wel een wat groot pakket (zeker vergeleken met moderne vouwfiets).

Veiligheid

Het is heel prettig om met de ePon rond te rijden, je kijkt over alle personen- en bestelauto’s heen. Dus heb je veel overzicht op het verkeer om je heen, en ben je zelf goed zichtbaar, je krijgt dan ook veel bekijks. Het overig verkeer vergeet vaak hun eventuele recht op voorrang, je ziet ze even niet weten wat ze hier nu mee aan moeten. De RDW heeft de Epon bij de snorfietsen ingedeeld (max snelheid 25 km/u, WA-verzekering plichtig met kentekenplaatje), maar daar moet men duidelijk nog aan wennen. Voor de veiligheid is het dus goed rekening hiermee te houden, hetgeen vanuit de hoge zichtpositie goed te doen is, je ‘staat’ zo’n 15 centimeter boven de grond.

Gebruikersgemak

De staande positie is na een tijdje niet comfortabel. Je kan dit opvangen door zelf mee te gaan werken, hetgeen al gauw een hele prettige beweging is. Wel even wennen dus, maar in ons land is weinig ruimte voor de bijbehorende slingering. Daardoor is de ePon minder geschikt om langere tochten te maken, tenzij er helemaal geen ander sneller verkeer zou zijn. Als je je in de bebouwde omgeving verplaatst is dit veel minder bezwaarlijk vanwege de vele bochten die je daar toch wel maakt, inhaalmanoeuvres (fietsers) en kortere afstanden.

Conclusie

Het is een goed apparaat voor lokaal vervoer en een hele leuke kennismaking met elektrische mobiliteit. Om lekker te toeren is het minder geschikt (tenzij op rustige brede paden) vanwege de noodzaak van laveren tussen de kwaden onveilige slingerbeweging en oncomfortabel lang staan. Regen en tegenwind wordt maximaal geïncasseerd vanwege de staande positie. Om mee te nemen in de (elektrische) auto, en vanuit vrij parkeren een stedelijk gebied in te gaan ideaal. Zelf heb ik (In Den Haag) veel van dergelijke korte stadsritten (3 – 5 km) gemaakt, met veel plezier en vlotter dan de elektrische tram (waarop je dan ook niet meer hoeft te wachten).

Hier staat meer informatie over de Trikke en een interview.

Suggesties voor verbetering

Mij lijkt dat het ontwerp iets aangepast zou kunnen worden zodat het echt makkelijk wordt om mee te nemen, met name in trein/metro, hoewel ik daar met het huidige ontwerp nog geen ervaring heb opgedaan.

Het voorwiel zou geblokkeerd en gelost moeten kunnen worden. Dit zou kunnen met de kleine kunststof wielklem die meegeleverd wordt. Maar die gaat niet met enkele simpele beweging eraf, en moet dan als bagage (rugzak) worden meegenomen. Bovendien heeft die kunststof wielklem waarschijnlijk te weinig grip op een af en toe heftig bewegende treinvloer. Er is ook een tas verkrijgbaar, daarin hangt de opgeklapte ePon horizontaal. 1,45 m is dan wat lang en een uiteinde van 0,7 x 0,35 m wat groot. Het is dan ook geen handzame vorm met het andere uiteinde toelopend in voorwiel. De gewichtsverdeling (zowel met als zonder accu) is in die tas (niet in bezit) hoogstwaarschijnlijk wel goed.

De portabiliteit zou voorts zeer verbeterd kunnen worden als de lengte van de opgeklapte ePon ingekort kan worden. Zowel stuur als ingeklapte ‘achterpoten’ moeten dan ingeschoven kunnen worden. Het stuur kan nu al 4 standen lager, de laagste is 12 cm lager. Maar dan steken de opgeklapte achterwielen daar ruim 5 cm bovenuit.

Het totaalgewicht (inclusief accu) omlaag brengen is ook aanbevelenswaardig. Zonder accu is de ePon redelijk in en uit een ruime kofferbak van een auto te tillen, maar voor vervoer per trein/metro is dat geen handige optie.

Een achteruitkijkspiegel aan de linkerkant zou wellicht uitkomst bieden het achteropkomende verkeer makkelijker in de gaten te houden. Deze zou dan makkelijk naar beneden geklapt moeten kunnen worden om de nu redelijke portabiliteit niet te verslechteren. Het is onzeker of dit het toeren met zelf meewerken ten goede komt, aangezien je de boel wel in de gaten moet blijven houden, en wellicht meer bezig bent te anticiperen op achterop komend verkeer (slingerbeweging stoppen/starten), dan met lekker toeren.

Door Jan Maarten Fernig Inspiring Solutions