HUH?! Wat nou weer? De Aarde op? Yep! De dag dat de aarde op was in 2010 is… alweer een tijdje voorbij: 21 augustus 2010. Als je bekijkt wat de planeet ons jaarlijks levert aan energie en grondstoffen en hoeveel we ervan gebruiken dat zien we dat de kloof tussen vraag en aanbod steeds groter wordt.
Zo lang de mens op deze planeet rondloopt was er steeds voldoende vis, hout, water, frisse lucht, landbouwgrond en alle andere hulpbronnen die nodig zijn om te leven. Door een combinatie van een snelle bevolkingsgroei (factor x 2,4 de laatste 50 jaar) en nog snellere consumptie per persoon (factor x 3 de laatste 50 jaar) zijn we steeds meer gaan gebruiken (bron: lowimpactman).
Ofwel; we leven op krediet. Koop nu, betaal later. Ring a bell? Maar de laatste keer dat ik checkte was Moeder Aarde geen financiële organisatie. Hoewel… Als er één organisatie ‘too big to fall’ is, dan is dat onze planeet wel. Dus moet ze, net als onze banken, gered worden. Of we hier dan ook eigenaar van worden? Dat waren we al…
Maar hoe? De bevolkingsgroei een halt toeroepen? Minder consumeren of Moeder Natuur haar werk laten doen? Wat dat laatste betreft hebben Moeder Aarde en ‘too big to fall-bedrijven’ overeenkomsten. Beide trekken zich niet veel van ons aan. Eigen belang gaat voor alles. Deze planeet heeft gekkere dingen meegemaakt. She will be fine. Wij niet…
Dus om dit een beetje in goede banen te leiden, zal zowel de bevolkingsgroei alsmede het consumeren naar volhoudbare proporties moeten worden teruggebracht. Zodra het landen economisch beter gaat EN vrouwen zich kunnen/mogen ontwikkelen, blijkt het aantal kinderen per gezin in die landen af te nemen. Dus als het goed is, zou de bevolkingsgroei in landen als China, India en Brazilië in de toekomst moeten teruglopen. Maar kopen ze dan op krediet of zullen ze (ook de Aarde) sparen?
Eerst maar eens het goede voorbeeld geven…
Ray Meur, Duurzaam voor Dummies
5 reacties op “Doodlopend kredietje…”
De conclusies uit dit stukje tekst lijken mij uit de lucht gegrepen. In landen waar het aantal kinderen per ouder laag is, is de consumptie per huishouden beduidend hoger dan in die landen waar het aantal kinderen hoog is. Hetzelfde geldt voor landen waarin iedereen werkt. Meer geld, werk en productie leiden tot hogere consumptie, niet een lagere.
Ik snap niet wat India, Brazilië en China binnen dit verhaal doen? Dit zijn drie totaal verschillende landen. Zowel qua groei van de bevolking, het aantal kinderen per moeder (In china is dit lager dan in NL) en Brazilie en China liggen qua arbeidsgelijkheid tussen man en vrouw op het niveau van Nederland in de jaren 90. India is het enige land dat mij nog een logisch voorbeeld lijkt.
J
Ray vertelt in deze blog over Steven Vromman-
de Belgische Low Impact Man.
Hij zal op 20 maart 2011 een LOW IMPACT MAN SHOW geven in Tilburg.
Misschien vind je het leuk je te laten informeren, en inspireren?
Bottumline van deze blog komt terug in het verhaal van Steven.
Een goed leven met een minimale ecologische impact is mogelijk.
Dit jaar komt de Low Impact Man naar Tilburg met een gloednieuwe Show. Samen met zijn saxofonist Flor brengt hij een nieuw eco-comedy programma.
Via schokkende cijfers en beelden, verrassende interactie met het publiek, veel humor en ontroering krijg je een nieuwe kijk op de wereld en hoe je ermee kan omgaan. Met onder andere een bijzonder jaaroverzicht, de zoektocht naar de gemiddelde Nederlander…..
Zelf denk ik ook dat de zoektocht naar Genoeg, ons in het westen ook gelukkiger zal maken, dan de zoektocht naar ‘meer, meer, meer’.
Op deze aardbol, zullen we het samen redden, mits we het tij keren. Naast welvaart meer denken aan welzijn.
In discussies over bevolkingsgroei, aantal kinderen per moeder, … verwijs ik graag naar deze bijzonde interessante website: http://www.gapminder.org/
Ook de lezingen van Hans Rosling (de man achter deze website) zijn meer dan de moeite waard: http://www.ted.com/talks/hans_rosling_shows_the_best_stats_you_ve_ever_seen.html
@ Lebbink
Conclusie uit de lucht gegrepen? Eerder onvolledig…
Het punt wat ik probeer te maken is tweeledig. Aan de ene zijde hebben we een wereldwijd alsmaar toenemende bevolkingsgroei en aan de andere kant een te hoog lineair grondstoffen verbruik. Deze hangen nauw met elkaar samen.
Zodra landen het economisch beter gaat neemt in de meeste gevallen de bevolkingsgroei af. Maar het klopt dat daarmee het verbruik van grondstoffen ook stijgt. Maar die groei moet aan banden. De bevolkingsgroei is China is wel degelijk hoger dan die in Nederland. Procentueel schelen ze elkaar misschien niet veel, maar in absolute getallen komen er jaarlijks in China een kleine 7 miljoen mensen bij!! In India ligt dit nog hoger! Daar komt elk jaar (!) een Nederland bij (bron: http://tinyurl.com/62af438). Brazilie gaat inderdaad niet hard. Jaarlijks gemiddeld 1,7 miljoen.
Maar dit is het lastige. Bevolkingsgroei neemt af als een land het economisch beter doet. Maar zal de voetafdruk meestijgen of zien deze landen ten opzichte van ons WEL het licht?
Daarom ook mijn vraag of de grote landen die in de economische lift zitten (Brazilie, India en China) dezelfde voetafdruk als ons nastreven. De eerste tekenen lijken somber. De verkoop van bijvoorbeeld de TaTa loopt niet zo hard. Men wil liever toch een auto met met meer klasse. En dat die TaTa’s spontaan kunnen uitbranden is nou ook niet echt een goed verkoop-argument…
Ach de wal keert vanzelf het schip en de aarde is zonder mens vermoedelijk toch beter af. wel een beetje cynisch maar daarom niet minder waar.